Regelmatig laat Johan Derksen in een bijzin de naam vallen van een artiest die hij hoog heeft zitten. Door mijn oren open te houden hebben steengoede albums van onder andere Sam Baker, JW Roy, Gretchen Peters, Tom Russell, Jimmy LaFave en Matt Anderson zich bij mijn cd collectie gevoegd. Gisteravond was het weer raak. Johan Derksen zat bij De Wereld Draait Door om over het nieuwe album van van The Stones te praten en noemde halverwege het gesprek een voor mij onbekende artiest.
Op een gegeven moment waren Derksen en de gastheer het erover eens dat er op de radio te weinig blues wordt gedraaid. Matthijs van Nieuwkerk voegde hier terloops aan toe dat er ook helemaal geen goede blues meer wordt gemaakt. Dit kon Derksen als bluesliefhebber niet over zijn kant laten gaan, waarna Van Nieuwkerk hem vroeg een voorbeeld te geven. Dat wilde Johan wel.
Onlangs had hij ene juffrouw uit Katwijk ontdekt. AJ Plug. Van Nieuwkerk was bij het horen van die naam sceptisch. Maar Matthijs, what’s in a name? That which we call a rose by any other name would smell as sweet. Volgens Derksen zouden zowel Janis Joplin als Beth Hart een minderwaardigheidscomplex krijgen als AJ Plug haar bek open trekt. Waarvan akte. Van Nieuwkerk noteerde na het horen van deze uitspraak toch even gauw de naam AJ Plug.
En dat is ongetwijfeld terecht. Ik had nog nooit van AJ Plug gehoord, maar ben er vanwege mijn ervaringen met Derksen zijn uitspraken van overtuigd dat zij een gouden strot heeft en prachtige muziek maakt. Ik ben niet direct het internet opgedoken deze juffrouw te gaan beluisteren en dat ben ik ook niet van plan. Daar is deze muziek waarschijnlijk te goed voor.
Het enige dat ik via internet wil opzoeken is welk album het meeste geschikt is als eerste aankoop. Dit album ga ik dan blind aanschaffen bij de betere platenzaak. Eenmaal thuis ga ik er onder het genot van een drankje eens lekker voor zitten. Er bestaat geen lekkerder gevoel dan blind een album aanschaffen en tijdens het luisteren ervan te concluderen dat je goud in handen hebt.