Mijn gebalde vuist maakte korte heen-en-weer gaande bewegingen in de lucht. Ik kon een grijns niet onderdrukken. PSV was tegen Heracles niet verder gekomen dan een schamele 1-1. Dergelijke uitslagen zorgen voor een kort geluksmomentje bij een Ajacied.
Deze enigszins nare eigenschap is te verklaren vanwege het feit dat PSV een directe concurrent om het landskampioenschap is. Hun puntenverlies is netto puntenwinst voor Ajax. Hoewel deze redenering niet opgaat voor het knvb-bekertoernooi, misgun ik PSV ook daar het succes. Een uitschakeling van de Eindhovenaren kan ik elk jaar weer waarderen.
Dit is echter in schril contrast met mijn beleving tijdens de Europese wedstrijden. Het gaat om dezelfde club, maar het gevoel is compleet tegenovergesteld. Het is als de glimlach van de vrouw waar je heimelijk verliefd op bent. Zo naar als het is wanneer een andere man de ontvanger is, zo goed voelt het wanneer jij degene bent die er mee wordt verleid. Dezelfde glimlach, maar het gevoel is compleet tegenovergesteld.
En dus zat ik tijdens de wedstrijd tegen Bayern München binnensmonds vloekend op de bank toen die verdraaide Duitsers een snelle 2-0 voorsprong namen en sprong ik juichend van de bank toen Narsingh de aansluitingstreffer tegen de touwen schoot. Voor komende zaterdag hoop ik weer schaamteloos op een wanprestatie van PSV tegen Sparta.
Ik zal blij zijn wanneer Feyenoord een goed resultaat boekt tegen Zorya Luhansk uit Oekraïne. Drie dagen later zal ik 010 tijdens De Klassieker alles misgunnen. Dat is het heerlijke contrast dat komt kijken bij clubliefde. Onbegrijpelijk voor mensen die het niet kennen, maar onmisbaar voor de echte liefhebber.