“Welke Engelse spits was de jongste speler op het Europees kampioenschap voetbal 2016?” Shit. De vier gezichten van mijn teamgenoten kijken mij verwachtingsvol aan. Voor mij staat een tien jaar oude Glenfiddich. Het is zondagavond en we doen mee aan een pubquiz. Mijn specialismen zijn ouwe lullen muziek, wiskunde en voetbal. Deze vraag is voor mij.
Geruststellend hef ik mijn hand en vertel mijn teamgenoten dat ik zo op het juiste antwoord ga komen. Ik zie de jonge, donkere spits voor me die vorig seizoen onder Louis van Gaal debuteerde voor Manchester United. Ik weet dat hij trefzeker was bij zijn debuut in zowel de Europa als de Premier League. Bij zijn debuut voor het nationale elftal scoorde hij zelfs binnen enkele minuten.
Mijn teamgenoten zijn niet onder de indruk van mijn kennis over de betreffende speler. Ze willen enkel de naam. En ik natuurlijk ook. De namen Martial en Welbeck blijven door mijn hoofd spoken. Ook donkere spitsen van Manchester United, maar niet degene die waar ik wanhopig naar op zoek ben. Met een verbeten gezicht besef ik me dat het einde van deze ronde nadert.
Dezelfde hand die kort geleden ter geruststelling omhoog ging, maakt nu een verontschuldigend gebaar. De antwoorden moeten worden ingeleverd en ik ga mijn teamgenoten teleurstellen. Een van de tien vakjes is blanco op het moment dat we onze antwoorden inleveren. Wanneer even later het antwoord door de quizmaster wordt omgeroepen krijg ik zowel een balend als opgelucht gevoel. Ik had het antwoord inderdaad moeten weten, maar mijn hersens hoeven niet langer gepijnigd te worden.
Gelukkig weet ik beide vragen over de onvermijdelijke Leonard Cohen goed te antwoorden en kan ik ook bedenken welke Nederlandse voetballer de meeste wedstrijden in de Champions League heeft gespeeld. De vraag over wiskunde wordt natuurlijk niet gesteld. Ooit gaat de vraag over de uitkomst van de wortel van minus één gesteld worden. Deze vraag ga ik dan goed beantwoorden.
Terwijl ik ter afsluiting van de avond een Laphroaig bestel, schud ik nog eens langzaam mijn hoofd. De wetten van de pubquiz hebben zichzelf andermaal bewezen. Er is altijd wel een vraag waarop je het antwoord schuldig moet blijven terwijl je dit wel weet. Deze avond was dit Marcus Rashford. Een naam die ik niet snel meer ga vergeten.