Als ik de werkruimte inloop, zie ik Frank en Dennis onderuitgezakt op de bank zitten. Ik heb hun toets toevallig net nagekeken en probeer ze uit hun passieve houding te halen. “Werk aan de winkel, mannen. Jullie hebben de toets goed gemaakt, maar jullie hebben allebei nog een leerdoel niet behaald.” Ze staan op van de bank, nemen de toets van me aan en zoeken een plekje aan een tafel.
Ze zijn direct een stuk actiever en bekijken uitgebreid wat ze fout hebben gedaan. Het verantwoordelijk maken voor hun eigen leerproces werpt zijn vruchten af. Een tijdje geleden zouden ze mij al lang om hulp hebben gevraagd, maar nu zijn ze niet voor één gat te vangen.
“Jij moet mij draaisymmetrie uitleggen”, hoor ik Frank tegen Dennis zeggen. Hij heeft ontdekt dat Dennis dit onderdeel al beheerst. “Dan moet jij mij de hoogtelijn uitleggen, want daar snap ik niks van. We gaan elkaar hier doorheen slepen.” Verheugd aanschouw ik het tafereel.
Na een minuut of tien lijken ze beide hun laatste leerdoel van dit hoofdstuk te hebben behaald. Frank wil direct naar mij toekomen om het hoofdstuk af te ronden, maar Dennis houdt hem tegen. “Laten we nog een laatste keer kijken of we het écht snappen,” zegt hij als een voorbeeldige leerling die hij verder vrijwel nooit is. Na deze laatste check komen ze naar mij toe om te laten zien wat ze kunnen.
“Vertel, wat is draaisymmetrie…”, open ik tegen Frank. Zijn antwoord lijkt geciteerd uit een wiskundeboek. Niet geheel verwonderlijk aangezien hij er enkele seconden geleden nog op gestudeerd heeft. “En hoe zit het dan met de kleinste draaihoek?” vraag ik door. Hij begint enthousiast met zijn toetspapier te draaien en maakt in eigen woorden duidelijk waarin een ellips verschilt van een vierkant. Het kan niet meer missen: deze jongen beheerst het leerdoel.
Nu is Dennis aan de beurt. Ik zie dat hij op zijn toets al een perfecte hoogtelijn heeft getekend. Ook de theoretische vraag wat een hoogtelijn eigenlijk is, beantwoordt hij uitstekend. Toch ben ik nog niet helemaal overtuigd.
Ik teken op zijn toetspapier een nieuwe driehoek en vraag hem nogmaals een hoogtelijn te tekenen. Alleen al aan hoe hij zijn geodriekhoek over het papier schuift, zie ik dat ook hij zijn leerdoel beheerst. Nog voordat hij de lijn daadwerkelijk kan tekenen feliciteer ik hem met het behalen van het hoofdstuk.
Tevreden geven de jongens elkaar een high five. “Ik ga deze toets bewaren als een trofee. Het is de moeilijkste toets die ik ooit voor wiskunde heb gemaakt”, zegt Dennis. “Tot nu toe dan. Ze worden vast nog veel moeilijker”, probeert Frank de pret tevergeefs de drukken.
Beide leerlingen zijn vol vertrouwen dat ze in de toekomst ook die nog veel moeilijkere wiskundetoetsen gaan halen. Het was een uiterst nuttig uurtje voor ze.